காணும் பொருளெல்லாம்,
தடம் பதித்தபடி நகர்கின்றன..
எண்ணற்ற தடங்களின்மேல்
என்னுடையதும்..
எண்ணற்ற தடங்களின்கீழும்..
துயிலெழுந்து விழிதிறந்தால்,
துளிர்விட்டு நிற்பவை தடம்பதிக்க அழைக்கின்றன..
சருகானவை மக்கி மறைகின்றன..
என் தடங்கள் என்றினி அடையாளமில்லை..
கண்டெடுத்துச் சண்டையிட வெகுமதியுமில்லை..
அனைத்தையும் உள்ளிழுத்து,
நானாகிய என்னுடன் சிறிது
அளவளாவ வேண்டும்..
கருமணியைக் கைகள் உணரக்
கண் மூடியிருக்கவேண்டும்,
தற்காலிகமாவேனும்.
No comments:
Post a Comment